Umowa kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego – Przełomowy wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach
Sprawa dotyczyła umowy zawartej z ING Bankiem Śląskim.
Sąd w wyroku ustalił, że umowa jest nieważna.
Do kancelarii dotarło właśnie uzasadnienie wygranej przez nas w grudniu sprawy. Dla przypomnienia- Kredytobiorca w pozwie dochodził ustalenia, że umowa jest nieważna oraz zasądzenia na jego rzecz kwoty 92 366,06 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty z tytułu nienależnego świadczenia wynikającego z nieważnie zawartej umowy o mieszkaniowy kredyt hipoteczny indeksowany do franka szwajcarskiego, ewentualnie o zapłatę od pozwanego na rzecz powódki kwoty 33.521,02 zł (słownie: trzydzieści trzy tysiące pięćset dwadzieścia jeden złotych 02/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty z tytułu nienależnego świadczenia wynikającego z zawarcia w umowie klauzul niedozwolonych.
Sąd Okręgowy w Katowicach w dniu 20 grudnia 2019 roku, II C 1031/18 podzielił stanowisko strony powodowej co do roszczenia głównego w całości i w sentencji wyroku ustalił nieważność umowy kredytu potocznie zwanego „frankowym”, ponadto Sąd uznał, że prawidłowa była argumentacja kredytobiorcy wskazująca na obowiązującą w polskiej doktrynie teorię dwóch kondykcji. W skrócie mówi ona o możliwości żądania zwrotu na drodze sądowej przez kredytobiorcę całości spełnionych przez niego świadczeń ( rat) także w sytuacji, w której nie spłacił jeszcze całości wypłaconej kwoty kredytu.
Co napisał Sąd??
- Umowa jest nieważna z mocy prawa od dnia jej zawarcia
„Wynik przeprowadzonego postępowania dowodowego, obejmującego analizę treści spornych zapisów umowy prowadzi do stwierdzenia nieważności umowy w całości z powodu bezskuteczności jej głównych postanowień i niedopuszczalności ich zastąpienia innymi ze względu na konieczność utrzymania podstawowych jej elementów decydujących o jej charakterze prawnym, co ostatecznie musiało prowadzić do uwzględnienia powództwa.”
- Umowa zawiera klauzule niedozwolone
„Tym samym należy stwierdzić, iż te postanowienia umowy zawierają klauzulę abuzywną, jako że pozwalają bankowi na dowolne ustalanie kursów kupna i sprzedaży waluty na potrzeby rozliczeń kredytowych.”
- Klauzule niedozwolone stanowią główne świadczenia umowy
„Sąd podziela argumentację Sądu Apelacyjnego w Warszawie przedstawioną w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 października 2019r. sygn. akt V ACa 567/18, iż w powołanym wyroku z 3 października 2019 r., sprawa C – 260/18, TSUE wyraził dokładnie przeciwne zapatrywanie i uznał, że takie zapisy dotyczą głównego przedmiotu umowy kredytu indeksowanego do innej waluty niż polski złoty, w tym do CHF. Analogiczne stanowisko TSUE także wyrażał wcześniej, w tym w wyroku z 14 marca 2019 r., C – 118/17, wydanego w sprawie Dunai. Sąd nie podziela stanowiska wyrażonego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 października 2019 r., sygn. akt IV CSK 309/18, w którym opowiedział się za dominującym dotychczas poglądem w orzecznictwie, iż klauzula waloryzacyjna spełnia jedynie rolę wprowadzonego dodatkowego do umowy mechanizmu przeliczeniowego świadczeń pieniężnych stron.”
- Kredytobiorca nie miał świadomości ryzyka kursowego.
„Złożone oświadczenie (§ 7 ust. 1 lit. E umowy )[ o ryzyku kursowym] stanowi w istocie oświadczenie blankietowe, podobne do tych jakie niejednokrotnie składają pacjenci wyrażając zgodę na zabieg. To obowiązkiem przedsiębiorcy dokonującego czynności z konsumentem jest podjąć takie działania, aby w sposób jasny, przystępny, zrozumiały i wszechstronny wyjaśnić mu wszelkie niezbędne informacje mające istotne znaczenia dla przyszłej umowy. To też rolą banku było wyjaśnić powódce zasady, na jakich będzie ustalany kurs waluty obcej, w szczególności zaś co do poinformowania jej o tym, że kursy te będą ustalane przez pozwany bank, w jaki sposób i na jakich zasadach.”
- Sąd powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2018 roku
„Na rozstrzygnięcie Sądu nie miało znaczenia to, iż w toku realizacji umowy przez pewien okres pozwany wyliczał raty przy uwzględnieniu średniego kursu NBP. Jak już wcześniej wskazano, i o czym będzie jeszcze mowa, oceny ważności umowy, w tym jej postanowień pod względem abuzywności dokonuje się na dzień zawierania umowy, a nie na okres jej wykonywania, czemu dał wyraz Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 20 czerwca 2018r., sygn. akt III CZP 29/17 o treści: „Oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy.”
- Powódka posiada interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności umowy
„Stwierdzenie nieważności umowy przesądza nie tylko o możliwości domagania się zwrotu już spełnionych świadczeń, ale i o braku obowiązku spełniania na rzecz banku świadczeń w przyszłości, a więc o zezwoleniu na zaprzestanie spłaty kolejnych rat kredytu. Ustalające orzeczenie sądu znosi więc wątpliwości stron i zapobiega dalszemu sporowi o roszczenia banku wynikające z umowy.”
W sprawie tej kredytobiorcę reprezentuje radca prawny Dorota Pilarczyk z kancelarii Lexnord.
Jeżeli w latach 2007-2008 zawarłeś umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej z Bankiem ING w Twojej umowie najprawdopodobniej znajdują się tak zwane klauzule niedozwolone. Jest niemal pewne, że Twoja umowa, oparta jest na wzorcu podobnym do tego jak , która była przedmiotem rozpoznania w sprawie o sygnaturze II C 1031/18.